Dijelom je tu, kaže ona, kriva država, ali većim dijelom krive su naučno-istraživačke institucije. Inertne su i trome.
Primjera radi, kaže Zaimović-Uzunović, novac iz Ministarstva civilnih poslova BiH namijenjen za podršku onima koji konkurišu na međunarodne naučno-istraživačke projekte, prošle godine niko nije tražio.
– To je nedopustivo – kaže Zaimović-Uzunović.
Iako je budućnost BiH u stručnjacima koji će razvijati domaću privredu i domaću ekonomiju, i nametati je na evropsko tržište, čini se da naučno-istraživački rad u BiH skoro da i ne postoji, ili se radi o sporadičnim slučajevima i sporadičnim institucijama, piše Patria.
– Naučno-istraživačke radove treba razvijati na uštrb prekomjernog broja univerziteta. Mi smo u 2003. godini imali 6000 diplomiranih studenata, a 2010. godine taj broj porastao je na 18.000. Ali, to je samo „štancanje“ diploma. Visoko obrazovanje ne može ići bez naučnih radova, projekata, istraživanja – smatra Zaimović-Uzunović.
Ona objašnjava da su naučno-istraživački radovi u Federaciji u nadležnosti kantona. Nažalost, čak pet kantona u prošloj godini za naučne radove nisu izdvojili ni minimum finansijskih sredstava. O tome, kaže ona, niko ne brine i ne govori.
– Srednjobosanski kanton, u kojem ima nekoliko univerziteta, nije dao niti jedne marke za naučno-istraživačke projekte, što govori da iza takvih obrazovnih institucija ne stoji nikakav kredibilitet. Posavski kanton također nije izdvojio ni marke za naučne radove. Hercegovačko-neretvanski kanton izdvojio je 20.000 KM za potrebe Sveučiliša, gdje je samo jedan dio otišao za naučno-istraživačke radove. Zeničko-dobojski kanton izdvojio je tek nešto više od 2000 KM. To je poražavajuće – kaže Zaimović-Uzunović.